Vakantie in Haiti!
5 november 2016 - Jacmel, Haïti
Hey lezers!
Ik, en mijn familie zijn net terug van onze heerlijke vakantie. Ik zal jullie er wat over vertellen.
Allereerst, vakantie?
Ja. In overleg met Marijke mocht ik, als mijn familie zou komen, 2 weken vakantie houden van mijn vrijwilligerswerk en met mijn ouders en zusje gaan reizen. Dus dat deden we.
Vrijdagochtend (vorige week) vertrokken we naar ons hotel in Port-au-Prince. Na een vrij heftige rit door de stad, met ontzettend veel stof en smog, kwamen we na veel gezoek eindelijk aan in het hotel. Daar was een heerlijk zwembad, dus ik voelde me al gezegend, niet wetende dat er nog een veel mooier paradijsje op ons lag te wachten...
Echter was er niet alleen maar goed nieuws helaas. We zouden de volgende dag vroeg vertrekken naar Cap Haitien, in het Noorden, en daar de Citadel (een oud fort) en de zee bekijken. Maar we werden gebeld door het reisbureau dat het hele hotel daar vol zat! En het enige hotel dat daar verder nog was, was peperduur! Shit, dachten we, daar ging ons plan. Maar gelukkig was er ook nog Jacmel. Een plaatsje in het zuiden van Haiti, op slechts 2 uur rijden. En daar was nog wel een plaatsje vrij in het hotel aan zee!
Het was wel even een grote overgang, want het plan in Cap Haitien was al helemaal uitgedacht. Maar zo gaat dat nou eenmaal heel vaak in Haiti. Al heb je het al een jaar van tevoren gepland ( wat wij niet hadden gedaan hoor), zelfs dan kan het nog op het laatste moment fout gaan of is er iets niet goed geregeld. Ook al wil je zo graag van wel.
Maar kennelijk had het zo moeten zijn deze verandering. Want wat was het geweldig, in alle opzichten!
Zaterdag ochtend vertrokken we in een klein busje ( waar toch maar wel 14 mensen in pasten) naar het zuiden. Wat een rit was dat. We werden samen met onze koffers helemaal achterin gepropt. Ik ben niet claustrofobisch, maar daar achterin in het busje werd ik het spontaan! En de rit was een soort videospelletje. De chauffer had kennelijk haast, want hij reed met een noodvaart over de weg, alsof er politie achter ons aan zat. En kennelijk was de politie nog niet afgeschud toen we de bergen in gingen. Want we scheurden zo hard door de haarspeldbochten, dat ik af en toe echt even vreesde voor mijn leven. Maar met Joselore slapend in mijn armen kwamen we gelukkig veilig aan in ons hotel, of beter gezegd Het Paradijs!
Dit hotel was een soort mini resort, maar dan niet met die prijs. Overal stonden palmbomen, waar ik ontzettend van houd, en er was een gezellige bar en een heerlijk zwembad. En het allermooiste; we hadden onze eigen baai, die met het moois denkbare strijklicht werd beschenen, omgeven door nog meer mooie en torenhoge palmbomen, en gevuld met helder blauw water!! Mijn vakantie kon nu al niet meer stuk!
En nadat ik was neergestreken in de hangmat, met een cocktail in mijn hand, kon het ontspannen beginnen. En eerlijk gezegd kon ik dat ook wel even goed gebruiken. Ik merkte dat ik echt moe was van de afgelopen weken. Alle indrukken, alle lastige dingen, alles spannende dingen etc. Dat hakt er toch wel in hoor. Maar gelukkig kon ik het snel loslaten en lekker genieten en ontspannen.
We vulden onze dagen lekker simpel: zwemmen in het heerlijk warme en heldere zeewater of in het zwembad, boek lezen, chillen en lekker eten. Ik heb nog nooit zo genoten van lekker zwemmen en snorkelen, uren lang. En nog zoiets moois: het eten was helemaal niet duur, en heel erg lekker! Ze zijn beroemd om hun Langustines in knoflookboter, en die hebben we dan ook zeker geprobeerd. En de laatste dag aten we echte kreeft! Dat was voor mij de eerste keer kreeft, en ik vond het maar spannend, zo'n enge onderwaterspin die je aankijkt en zijn pootjes lijkt te bewegen als je hem omdraait. Maar wel heel erg lekker, en een avontuurtje om te eten. En het mooie was; in Haiti eet je een kreeft voor dezelfde prijs als een hele kip!
We zijn ook een dagje naar het plaatsje Jacmel zelf geweest, dat bekend staat om zijn mooie kunst. Naja, ik vond het niks, maar dat zal wel aan mij liggen :). In dat plaatsje aten we ook heerlijke geit bij een heel lokaal tentje, waar speciaal voor ons de hele keuken werd aangezet en gekookt. We hebben ze nog net niet de geit zien slachten, maar het scheelde niet veel.
Afgelopen woensdag zijn we naar Bassin Bleu geweest. Dit zijn 3 hele diepe, grote basinnen, waar je in mag zwemmen. Het is 1 van Haiti''s grootste toeristische trekker, maar toen wij er kwamen was er letterlijk niemand anders te bekkenen. En hoezo toeristisch? We stapten gewoon midden in een dorpje uit, waar een heel klein gebouwtje stond met daarop Bassin Bleu geschreven; de tourist office. Een gids liep met ons mee, en we liepen letterlijk langs de huisjes, door de jungle naar beneden. Maar dan heb je ook wat! Nadat we Bassin 1 en 2 hadden gepasseerd, daalden we super avontuurlijk met een touw af naar het 3e en grootste Bassin. En daar was de opdracht: spring erin! Nou dat hoefden ze ons geen 2e keer te zeggen, dus 1 minuut later lagen we in het 75ft diepe bassin, dat omgeven was met hoge rotsen en een grote waterval. De gids zelf sprong ook achter ons aan en hij liet ons allerlei ''natuurlijke' attracties zien. Zo sprongen we van rotsen af, zwommen we door de waterval heen en keken naar de gids die van een 15 meter hoge rots afdook. Prachtig was het, en een heerlijk avontuur!
5 dagen na onze aankomst vertrokken we gisteren weer naar huis. Naja huis. Terug naar de school, die voor deze 3 maanden eigenlijk inderdaad mijn huis is. Het was wel even een grote overgang, maar al snel voelde ik me weer steeds meer thuis, en zeker toen ik al die lieve kindjes zag en hun blije gezichtjes als ik hun geroep beantwoordde door terug te zwaaien :).
De dagen voor en na onze vakantie zijn wij ook getuige geweest van iets heel bijzonders: de bouw van het allereerste Matthew Huis. De komende maanden zet de Stichting zich namelijk in om voor zo veel mogelijk mensen hier in de bergen, die dat echt heel erg hard nodig hebben, een huisje te bouwen. Aardbeving- en stormbestendig!
En het huisje dat nu, vlak bij de school, gebouwd wordt, is het allereerste huisje en dus ook het proefexemplaar. Dus elke dag lopen wij even naar het huisje toe en bekijken de voortgang. We hebben de eerste steen gezien en nu stapje voor stapje steeds meer. Prachtig om te zien hoe zo'n huis met hulp van allerlei mensen uit de buurt wordt gebouwd, door middel van samenwerking!
En terwijl we naar dit huisje liepen, grepen weer, net zoals vorige week, meerdere schoolkindjes mijn hand vast, en liepen zij hand in hand met mij mee naar het huisje. Dit keer waren het jongetjes van 8 jaar, en hun kleine, zachte handjes deden mij alles even helemaal vergeten. Het voelde gewoon zo goed, om na zo'n weekje weg te zijn geweest, toch zo hartelijk te worden ontvangen door al die lieve en vooral schattige gezichtjes. Ik kan me echt niet voorstellen dat ik al deze schatjes over een maand moet gaan missen... Maar dat duurt gelukkig nog 4 weken.
Tenslotte zijn we vandaag getuigen geweest van het uitdelen van de 2e lading geiten aan gezinnen die dat hard nodig hebben. Zo mooi om te zien dat de kinderen de contracten tekenden, aangezien de volwassenen bijna allemaal analfabeet zijn. En allemaal super serieus en stiekem ook wel een beetje trots natuurlijk.
Gaaf om te zien dat al deze grote projecten nu echt vorm krijgen, en leuk dat wij daarbij mogen zijn!
De plannen worden dus echt succesvol doorgezet, zoals de Stichting ook beloofd.
En zo was het een heerlijke week, waarin ik echt heb genoten van het samen zijn met mijn familie. Gek, juist nu ik zoveel weken zonder ze ben geweest, besef ik pas echt hoe ontzettend belangrijk en bijzonder ze voor me zijn, mijn familie! Normaal als je gewoon thuis bent, dan lijkt het allemaal zo gewoon, maar als je zo lang zonder bent en zeker wanneer je in zo'n land als Haiti bent, waar het niet voor iedereen zo vanzelfsprekend is om je geliefd te voelen door je familie of om überhaupt nog een volledige familie te hebben, dan realiseer ik me hoe gezegend ik ben met zo'n lieve familie.
Dinsdag vliegen m'n ouders en zusje weer terug naar Nederland, waarna ik hier nog precies 4 weken blijf. 4 weken waarin ik nog zoveel mogelijk wil doen en helpen waar nodig is. Hier en rondom de school, maar ook een beetje mezelf :).
Fijn weekend allemaal! Geniet ervan! Het klinkt heel cliche misschien, maar sta er dit weekend eens bij stil dat zelfs een weekend hebben een luxe is. Hier in Haiti bestaat er namelijk geen weekend. Want geen school, dat betekent werken! En het woord ''uitslapen" komt niet in het Haitiaanse woordenboek voor. Geniet er dus met volle teugen van!
Tot snel!
Madame Nicolien
Ps. Het hotel waar we zaten was Hotel Cyvadier Plage in Jacmel. Een prachtig en mooi verzorgd hotel waar je voor niet al teveel geld kunt verblijven. Mocht er iemand van jullie dus binnenkort van plan zijn af te reizen naar Haiti, dan is dit echt een aanrader. En Jacmel is een heerlijk relaxed plaatsje, waar je naast chillen ook veel dingen kunt zien.
Ik, en mijn familie zijn net terug van onze heerlijke vakantie. Ik zal jullie er wat over vertellen.
Allereerst, vakantie?
Ja. In overleg met Marijke mocht ik, als mijn familie zou komen, 2 weken vakantie houden van mijn vrijwilligerswerk en met mijn ouders en zusje gaan reizen. Dus dat deden we.
Vrijdagochtend (vorige week) vertrokken we naar ons hotel in Port-au-Prince. Na een vrij heftige rit door de stad, met ontzettend veel stof en smog, kwamen we na veel gezoek eindelijk aan in het hotel. Daar was een heerlijk zwembad, dus ik voelde me al gezegend, niet wetende dat er nog een veel mooier paradijsje op ons lag te wachten...
Echter was er niet alleen maar goed nieuws helaas. We zouden de volgende dag vroeg vertrekken naar Cap Haitien, in het Noorden, en daar de Citadel (een oud fort) en de zee bekijken. Maar we werden gebeld door het reisbureau dat het hele hotel daar vol zat! En het enige hotel dat daar verder nog was, was peperduur! Shit, dachten we, daar ging ons plan. Maar gelukkig was er ook nog Jacmel. Een plaatsje in het zuiden van Haiti, op slechts 2 uur rijden. En daar was nog wel een plaatsje vrij in het hotel aan zee!
Het was wel even een grote overgang, want het plan in Cap Haitien was al helemaal uitgedacht. Maar zo gaat dat nou eenmaal heel vaak in Haiti. Al heb je het al een jaar van tevoren gepland ( wat wij niet hadden gedaan hoor), zelfs dan kan het nog op het laatste moment fout gaan of is er iets niet goed geregeld. Ook al wil je zo graag van wel.
Maar kennelijk had het zo moeten zijn deze verandering. Want wat was het geweldig, in alle opzichten!
Zaterdag ochtend vertrokken we in een klein busje ( waar toch maar wel 14 mensen in pasten) naar het zuiden. Wat een rit was dat. We werden samen met onze koffers helemaal achterin gepropt. Ik ben niet claustrofobisch, maar daar achterin in het busje werd ik het spontaan! En de rit was een soort videospelletje. De chauffer had kennelijk haast, want hij reed met een noodvaart over de weg, alsof er politie achter ons aan zat. En kennelijk was de politie nog niet afgeschud toen we de bergen in gingen. Want we scheurden zo hard door de haarspeldbochten, dat ik af en toe echt even vreesde voor mijn leven. Maar met Joselore slapend in mijn armen kwamen we gelukkig veilig aan in ons hotel, of beter gezegd Het Paradijs!
Dit hotel was een soort mini resort, maar dan niet met die prijs. Overal stonden palmbomen, waar ik ontzettend van houd, en er was een gezellige bar en een heerlijk zwembad. En het allermooiste; we hadden onze eigen baai, die met het moois denkbare strijklicht werd beschenen, omgeven door nog meer mooie en torenhoge palmbomen, en gevuld met helder blauw water!! Mijn vakantie kon nu al niet meer stuk!
En nadat ik was neergestreken in de hangmat, met een cocktail in mijn hand, kon het ontspannen beginnen. En eerlijk gezegd kon ik dat ook wel even goed gebruiken. Ik merkte dat ik echt moe was van de afgelopen weken. Alle indrukken, alle lastige dingen, alles spannende dingen etc. Dat hakt er toch wel in hoor. Maar gelukkig kon ik het snel loslaten en lekker genieten en ontspannen.
We vulden onze dagen lekker simpel: zwemmen in het heerlijk warme en heldere zeewater of in het zwembad, boek lezen, chillen en lekker eten. Ik heb nog nooit zo genoten van lekker zwemmen en snorkelen, uren lang. En nog zoiets moois: het eten was helemaal niet duur, en heel erg lekker! Ze zijn beroemd om hun Langustines in knoflookboter, en die hebben we dan ook zeker geprobeerd. En de laatste dag aten we echte kreeft! Dat was voor mij de eerste keer kreeft, en ik vond het maar spannend, zo'n enge onderwaterspin die je aankijkt en zijn pootjes lijkt te bewegen als je hem omdraait. Maar wel heel erg lekker, en een avontuurtje om te eten. En het mooie was; in Haiti eet je een kreeft voor dezelfde prijs als een hele kip!
We zijn ook een dagje naar het plaatsje Jacmel zelf geweest, dat bekend staat om zijn mooie kunst. Naja, ik vond het niks, maar dat zal wel aan mij liggen :). In dat plaatsje aten we ook heerlijke geit bij een heel lokaal tentje, waar speciaal voor ons de hele keuken werd aangezet en gekookt. We hebben ze nog net niet de geit zien slachten, maar het scheelde niet veel.
Afgelopen woensdag zijn we naar Bassin Bleu geweest. Dit zijn 3 hele diepe, grote basinnen, waar je in mag zwemmen. Het is 1 van Haiti''s grootste toeristische trekker, maar toen wij er kwamen was er letterlijk niemand anders te bekkenen. En hoezo toeristisch? We stapten gewoon midden in een dorpje uit, waar een heel klein gebouwtje stond met daarop Bassin Bleu geschreven; de tourist office. Een gids liep met ons mee, en we liepen letterlijk langs de huisjes, door de jungle naar beneden. Maar dan heb je ook wat! Nadat we Bassin 1 en 2 hadden gepasseerd, daalden we super avontuurlijk met een touw af naar het 3e en grootste Bassin. En daar was de opdracht: spring erin! Nou dat hoefden ze ons geen 2e keer te zeggen, dus 1 minuut later lagen we in het 75ft diepe bassin, dat omgeven was met hoge rotsen en een grote waterval. De gids zelf sprong ook achter ons aan en hij liet ons allerlei ''natuurlijke' attracties zien. Zo sprongen we van rotsen af, zwommen we door de waterval heen en keken naar de gids die van een 15 meter hoge rots afdook. Prachtig was het, en een heerlijk avontuur!
5 dagen na onze aankomst vertrokken we gisteren weer naar huis. Naja huis. Terug naar de school, die voor deze 3 maanden eigenlijk inderdaad mijn huis is. Het was wel even een grote overgang, maar al snel voelde ik me weer steeds meer thuis, en zeker toen ik al die lieve kindjes zag en hun blije gezichtjes als ik hun geroep beantwoordde door terug te zwaaien :).
De dagen voor en na onze vakantie zijn wij ook getuige geweest van iets heel bijzonders: de bouw van het allereerste Matthew Huis. De komende maanden zet de Stichting zich namelijk in om voor zo veel mogelijk mensen hier in de bergen, die dat echt heel erg hard nodig hebben, een huisje te bouwen. Aardbeving- en stormbestendig!
En het huisje dat nu, vlak bij de school, gebouwd wordt, is het allereerste huisje en dus ook het proefexemplaar. Dus elke dag lopen wij even naar het huisje toe en bekijken de voortgang. We hebben de eerste steen gezien en nu stapje voor stapje steeds meer. Prachtig om te zien hoe zo'n huis met hulp van allerlei mensen uit de buurt wordt gebouwd, door middel van samenwerking!
En terwijl we naar dit huisje liepen, grepen weer, net zoals vorige week, meerdere schoolkindjes mijn hand vast, en liepen zij hand in hand met mij mee naar het huisje. Dit keer waren het jongetjes van 8 jaar, en hun kleine, zachte handjes deden mij alles even helemaal vergeten. Het voelde gewoon zo goed, om na zo'n weekje weg te zijn geweest, toch zo hartelijk te worden ontvangen door al die lieve en vooral schattige gezichtjes. Ik kan me echt niet voorstellen dat ik al deze schatjes over een maand moet gaan missen... Maar dat duurt gelukkig nog 4 weken.
Tenslotte zijn we vandaag getuigen geweest van het uitdelen van de 2e lading geiten aan gezinnen die dat hard nodig hebben. Zo mooi om te zien dat de kinderen de contracten tekenden, aangezien de volwassenen bijna allemaal analfabeet zijn. En allemaal super serieus en stiekem ook wel een beetje trots natuurlijk.
Gaaf om te zien dat al deze grote projecten nu echt vorm krijgen, en leuk dat wij daarbij mogen zijn!
De plannen worden dus echt succesvol doorgezet, zoals de Stichting ook beloofd.
En zo was het een heerlijke week, waarin ik echt heb genoten van het samen zijn met mijn familie. Gek, juist nu ik zoveel weken zonder ze ben geweest, besef ik pas echt hoe ontzettend belangrijk en bijzonder ze voor me zijn, mijn familie! Normaal als je gewoon thuis bent, dan lijkt het allemaal zo gewoon, maar als je zo lang zonder bent en zeker wanneer je in zo'n land als Haiti bent, waar het niet voor iedereen zo vanzelfsprekend is om je geliefd te voelen door je familie of om überhaupt nog een volledige familie te hebben, dan realiseer ik me hoe gezegend ik ben met zo'n lieve familie.
Dinsdag vliegen m'n ouders en zusje weer terug naar Nederland, waarna ik hier nog precies 4 weken blijf. 4 weken waarin ik nog zoveel mogelijk wil doen en helpen waar nodig is. Hier en rondom de school, maar ook een beetje mezelf :).
Fijn weekend allemaal! Geniet ervan! Het klinkt heel cliche misschien, maar sta er dit weekend eens bij stil dat zelfs een weekend hebben een luxe is. Hier in Haiti bestaat er namelijk geen weekend. Want geen school, dat betekent werken! En het woord ''uitslapen" komt niet in het Haitiaanse woordenboek voor. Geniet er dus met volle teugen van!
Tot snel!
Madame Nicolien
Ps. Het hotel waar we zaten was Hotel Cyvadier Plage in Jacmel. Een prachtig en mooi verzorgd hotel waar je voor niet al teveel geld kunt verblijven. Mocht er iemand van jullie dus binnenkort van plan zijn af te reizen naar Haiti, dan is dit echt een aanrader. En Jacmel is een heerlijk relaxed plaatsje, waar je naast chillen ook veel dingen kunt zien.
Ik geniet steeds erg van je verhalen! Vooral het stukje over de kleine zachte handjes en de lieve gezichtjes, prachtig, net of je het zelf meemaakt!