Trefbal in Haïti

Beste allemaal!

Jaja, het was alweer mijn 8de week hier, wat gaat de tijd snel! Maar het was een goede week!

Het begon met maandag en dinsdag. Op een of andere manier keek ik echt heel erg op tegen de nieuwe week. De week daarvoor was de school de hele week dicht vanwege de orkaan, dus het was weer even geleden dat ik lessen had gegeven. En ik moet zeggen dat les geven spannend blijft hoor. Je weet nooit wat er komt, of de lessen gaan zoals je wilt, of de kinderen het wel leuk vinden etcetera. En zeker met mijn perfectionisme ben ik altijd extra bang dat er iets niet gaat lukken. Maar het ging goed! Met de oudere klassen ben ik begonnen met het instuderen van een Engels lied: Mercy van Shawn Mendes. En dat was lachen! Ze kunnen hier namelijk echt niet zo goed Engels, dus hun uitspraak van de meeste woorden zorgde voor vele grappige momenten. Maar ze vonden het echt leuk!! Dit was weer iets heel anders dan ze tot nu toe hadden geleerd, en het was een uitdaging voor ze. Maar hoe enthousiast ze echt waren bleek na afloop pas. Klas 6A, normaal allemaal stoerdoendertjes, kwamen naar me toe omdat ze graag de tekst na schooltijd wilden opschrijven om thuis te leren. Naja, dacht ik, wat gebeurd hier!

En ook tijdens de lessen wist ik ze enthousiast te krijgen. Ik probeerde notenbingo met ze te spelen, en met succes! Op een gegeven moment had ik heel klas 6B mega enthousiast en keihard schreeuwend voor me, die allemaal, door middel van vals spelen, wilden winnen.

De rest van de week ging ook goed, tot mijn grote vreugde. Er zijn wat klassen waar ik moeite mee heb. Dit zijn de klassen met kinderen die eigenlijk te oud zijn voor die klas omdat ze pas op latere leeftijd naar school konden. Zo heb je klas 3C. Een 3e klas heeft normaal leerlingen tussen 8 en 10 jaar. Maar in deze klas zitten kinderen van 9 tot 14 jaar. Dat vergt dus een hele andere aanpak, vooral omdat deze klassen een stuk ondeugender zijn en zich snel te oud voelen voor wat ze moeten doen. Maar met hen probeerde ik, na een goede tip van Marijke, een orkestles, waarin ik ze wat leerde over een orkest, wat liet zien en ze zelf een orkest lied vormen. En dat maakte ze allemaal enthousiast! En omdat ze zo geconcentreerd naar de 'Dirigent' moesten kijken, letten ze ook goed op! Top!

Diezelfde dag van dit succes, donderdag, kon ik mezelf nog meerder keren betrappen op vrolijke momentjes.

Ik zat even te genieten van m'n kopje koffie in m'n stoel, toen ik luid geschreeuw van het schoolplein af hoorde komen. Wat was het geval, klas 6B, de oudste klas die ik heb, was trefbal aan het spelen! Ik heb jullie al eerder verteld over het succes van trefbal, maar van dit beeld genoot ik extra sterk. Al de 'stoere' jongens in deze klas zag ik zo ontzettend genieten. Al hun frustraties konden ze even uiten in het gooien van de bal, en ik zag dat ze dat goed deed. En ook van de andere lessen op donderdag en vrijdag, besloot de leraar uit zichzelf trefbal te spelen. Het was zo mooi om te zien dat ze daar, op het schoolplein in Haïti, het Nederlandse Trefbal aan het spelen waren, dat ik ze had geïntroduceerd! En het was zo fijn om te zien hoe goed dat de kinderen deed. Zo'n simpel spel gaf ze zo'n enthousiasme en blijdschap. Met de hele klas schreeuwden ze het uit van enthousiasme en moedigden ze elkaar aan. En ook de leraar, die het spel in goed banen probeerde te leiden, werd super enthousiast en glom helemaal! En ik was zo trots dat het was gelukt en zo blij om te zien dat het de kinderen zo goed deed om zo'n spel te doen met z'n allen, waarin ze zich helemaal konden uitleven.

En de goede dag hield maar niet op! Even later stond ik het muzieklokaal te vegen. En, ja een heel gek moment daarvoor, maar toen kreeg ik een opeens een heel fijn geluksmoment. Ik stond namelijk Mijn Lokaal te vegen. Ook al is het maar voor een paar maanden, het is wel Mijn Lokaal en ik ben Lerares Nicolien en geef les aan bijna alle kinderen hier op school. En dat voelde zo ontzettend goed!
Om de dag af te sluiten had ik ook een soort auditie van een nieuw jongetje dat wilde leren piano spelen. Eigenlijk had ik geen plek meer, maar hij wilde het zo graag. Ik zag aan z'n ogen dat hij het echt graag wilde. Dus bij alles wat ik hem vroeg deed hij zijn uiterste best om het goed te doen. En toen ik hem dus vertelde dat ik hem les wilde geven veranderde er iets in z'n houding wat mij liet zien dat die echt blij en opgelucht was. En dat voelde zo goed! Dat dit jongetje dankzij mij, en natuurlijk de hele Stichting, pianoles kon krijgen, en dat ik hem dat mocht geven!
Dat ik hier gewoon les geef aan zo veel kinderen, en dat in het Frans, en dat ik ze lol zie hebben door de lessen die ik geef, dat voelt zo geweldig! Ik kan gewoon zeggen dat ik muzieklerares ben geweest in Haïti, aan de andere kant van de wereld, en dat op m'n 18e! En daar ben ik trots op. En misschien klinkt dit wel allemaal heel opschepperig dat ik dit over mezelf zeg, maar dat is dan maar zo. Want ik ben niet snel trots op mezelf door m'n perfectionisme en de hoge eisen die ik aan mezelf stel. Goed is voor mij niet genoeg, het moet altijd perfect. Dus als ik dan eindelijk een keer echt trots op mezelf ben, zoals nu, dan moet ik daar bij stil staan.

Ik zal jullie daarnaast even kort inleiden in een Haitiaanse schooldag op Ecole Soleil De Hollande. Om half 8 komt de vrachtwagen met de leraren aan. Dan gaat de poort ook open en mogen de kinderen naar binnen. Op het schoolplein spelen ze dan totdat om 7.45 de bel gaat. Alle kinderen moeten dan in de rij gaan staan van hun klas. Als iedereen er dan is en stil is, zingen ze samsn een Haitiaans lied, met achtereenvolgens Onze Vader en het volkslied met het hijsen van de vlag. Prachtig om te zien! Om 7.55 gaan de leerlingen naar de klassen, daar wordt vaak nog een lied gezongen, waarna om 8 uur stipt de lessen beginnen. De lessen in Haïti bestaan voor het grootste gedeelte uit opdreunen van lappen tekst. Dus de hele dag hoor je overal rondom de school klassen keihard en in koor hun lessen voor de dag opdreunen. Vanaf 8 uur is ook het moment waarop ik mijn muzieklessen geef. Elke klas heeft 1x per week muziekles. De klas begeeft zich dan naar Mijn Lokaal en heeft daar 25 minuten les van Madame Nicolien, waarna zij hun lessen weer vervolgen. Na een pauze van 9.55 tot 10.15 gaan de lessen weer verder. Na deze pauze is het ook tijd voor de gymlessen. 3 op een dag, elk een halfuurtje. Ik bekijk deze lessen om te zien hoe de leraren het doen, en doe vaak gewoon lekker mee, wat de kinderen heerlijk vinden! Om 13 uur eindigen de klassen 1 tot en met 5, om 13.30 klas 6 en om 14.00 uur klas 7 tot en met 9.

Na schooltijd, vanaf 14.00 uur, beginnen de pianolessen en de gitaarlessen. Ook is er dan een huiswerkklasje. Ik geef van 14.00 tot 15.30 pianoles aan 6 kinderen, in groepjes van 2. Om 15.30 is de huiswerk klas ook klaar en maken de leraren zich klaar om te vertrekken, want om 16.00 uur gaat hun vervoer terug naar Kenscoff. En zo ziet elke dag er ongeveer uit!

Om de goede week te eindigen gebeurde er vrijdag ook nog van alles. De eerste les ging helaas niet zoals ik het wilde. De kinderen waren vervelend, wilden echt niet luisteren, ook al deed ik zo m'n best! En ik neigde ernaar weer te gaan balen op mezelf, en de dag negatief te eindigen. Maar toen kreeg ik klas 1AFB. En allemaal zo ontzettend vrolijk waren deze kleintjes toen ze binnenkwamen, en ik kreeg van iedereen afzonderlijk een kus. En wat ik ook deed, ze vonden  het zo leuk! Zo veel schattige gezichtjes lachten naar me, gezichtjes van kindjes die ik eigenlijk op wil pakken, knuffelen, en nooit meer los wil laten. Ik bedacht zelfs al hoe erg ik het ga vinden om over 7 weken van deze lieve koppies afscheid te nemen. En terwijl ik zo bezig was, keek ik ook naar de lerares, en ook zij lachtte helemaal. Ze vond het prachtig om te zien, en leek er zelf ook blij van te worden hoe leuk haar leerlingetjes het vonden. Mijn dag was weer goed.
En om de dag nog beter te maken hebben we na school met alle muziek leerlingen (5 van mij, 6 van gitaar en nog een paar van de huiswerk klas,
) samen gevoetbald. Toen ik beneden kwam om te kijken hoe ze bezig waren werd ik door meerder armen meegetrokken naar hun team. Uiteindelijk speelden we 5 tegen 5, vol enthousiasme, duwen, trekken, scoren en juichen, totdat iedereen naar huis moest.

En zo was dit dus een zeer goede week. Een week waarin de lessen gingen zoals ik wilde, waarin ik veel kinderen blij en enthousiast heb kunnen maken en waarin ik mijn perfectionisme een klein beetje (kleine stapjes) kon loslaten. En een week waarin ik gewoon weer even lekker kon genieten van alles en iedereen.

Hopelijk mag aankomende week zo goed zijn als afgelopen week. Ook voor jullie! En aan het einde van deze week staat bij ook iets heel moois te wachten: dan komen m'n ouders en m'n zusje aan! Dan zie ik ze eindelijk weer, na 9 weken! Kan niet wachten!

Ik laat snel weer van me horen en wens jullie allemaal een fijne week toe!

Ciao!