Beste 3 maanden van mijn leven!

Beste lezers,

Ik schrijf dit verhaal met een zeer dubbel gevoel. Aan de ene kant droevig. Ten eerste omdat dit waarschijnlijk het laatste reisverhaal is dat ik zal schrijven over Australie, en waarschijnlijk ook voor de komende tijd. En ten tweede omdat ik weer thuis ben, maar daar zo meer over.

Maar aan de andere kant ben ik ook heel blij en gelukkig, omdat ik kan schrijven over de laatste weken van de beste 3 maanden van mijn leven! Want wat heb ik genoten!

Waar was ik gebleven? Oh ja, in de bus van Airlie Beach naar Cairns. Op weg naar de laatste 3 heeeerlijke weken. 

In Cairns hebben we eigenlijk heel veel maar ook weer helemaal niks gedaan. Heerlijk. We kwamen aan in ons hostel, Caravella Backpackers in het pikkedonker, nadat we met onze backpacks en 10 km boodschappentassen een halfuur hadden gezeuld. Oh ja, pas op het vliegveld terug naar huis kwam ik erachter dat ik 3 maanden lang met een backpack had gezeuld die niet 12 maar 18kg was!

Tja, dachten we, toen we aankwamen, is dit nou het hostel waar we de komende tijd gaan zijn? Ach, we blijven hier een paar dagen en dan zoeken we wel weer verder, dachten we... Maar uiteindelijk zijn we 2 weken lang in dit heerlijke hostel gebleven. 

In Cairns hebben we Aiko weer ontmoet, de jongen waarmee we aan het begin van de reis op roadtrip zijn geweest. Compleet toevallig was hij nog precies in 1 dag in Cairns toen wij net aankwamen, en het was erg leuk om hem nog eventjes te zien.

Maar ik kwam natuurlijk vooral naar Cairns om te leren duiken, dus heb ik gelijk met duikcursus geboekt bij Deep Sea Divers Den. Maar ik werd verkouden... En als je verkouden bent kun je niet duiken. Dus heb ik 2 dagen lang niks gedaan, 4 liter water per dag gedronken en heeeel veel kippensoep naar binnen gewerkt, alles om te voorkomen dat ik nog meer verkouden werd. En het heeft gewerkt! Dus zondagochtend begon ik alsnog met mijn 4 daagse duikcursus. En het was te gek!

De eerste 2 dagen is alleen maar training. In de ochtend krijg je theorie. Super saai maar wel heel belangrijk. En in de middag lig je 4 uur lang in het water om de basis van het duiken en veiligheid te leren. Zo leer je je masker onder water op en af te doen, wat je moet doen als je luchttoever er opeens mee ophoud (wat nooit gebeurt maar toch), hoe je omgaat met je buddy en ga zo maar verder. Ik denk dat we wel 100 punten zijn afgegaan die we allemaal gedaan moesten hebben voor we echt de zee in gingen. 

Maar dinsdagochtend was het zo ver, we gingen naar het Great Barrier Reef! Op een prachtige boot vaar je eerst 1,5 uur op volle zee (en volle snelheid helaas, iedereen zeeziek) naar het Outer Reef. Bij de training hoorde nog 4 trainingsduiken, maar dit keer dus in de zee, en aangezien het Australie is, op het Great Barrier Reef.

Dus allemaal bijgekomen van de halve zeeziekte, heesen we ons in de wetsuits en onze gear en sprongen we het water in om aan ons gave duikavontuur te beginnen. Mijn buddy was Christel, een meisje dat ik kende van Port Macquarie. Ja, dat kleine plaatsje aan het begin van onze reis. Want dat is zo gaaf aan de East Coast doen; je komt mensen keer op keer weer tegen. En natuurlijk, je doet allemaal dezelfde route, maar niet iedereen heeft dezelfde planning, dus het blijft ontzettend toevallig dat je sommige mensen steeds opnieuw weer tegenkomt. Zo hadden we in Yamba een meisje ontmoet, die we vervolgens in letterlijk elk stadje weer tegenkwamen, zonder het af te spreken! Zonder dat we het van elkaar wisten, bleek zij steeds in het zelfde hostel te zitten, of was zij gewoon precies op hetzelfde moment op dezelfde plek. Ze zeggen dat toeval niet bestaat, en ik begin er inderdaad zelf ook steeds meer aan te twijfelen.

En dat was dus ook het geval met Christel. De avond dat ik aan was gekomen in Port Macquarie stapte ik met haar van de bus en hadden we een gesprekje. En ook in het Koala Hospitel in datzelfde stadje, waar ik Juliet heb ontmoet, dook zij weer op. Maar dat we elkaar zouden terugzien hadden we nooit verwacht. Maar ja hoor, ik stapte in het busje van Deep Sea Divers Den, en wie zit daar; Christel! En we bleken ook nog eens een super goed buddy team te zijn! 

Maar ik wijk af van het onderwerp, waar was ik ook alweer? Oh ja, onze eerste zeeduik. We hadden een ontzettend grappige instructrice, die de leukste gebaren bedacht voor de gekste vissen. Zo begon ze opeens te dansen als een aap omdat ze de Orang Oetang krab wilde uitbeelden. 

Zodra we het water in gingen en onder water verdwenen, gebeurde er meteen iets magisch. Een mega grote vis (ik weet even zijn naam niet meer), bedekt met prachtige groene en blauwe vinnen en met mega lippen, kwam naar ons toe om ons te begroeten. Hij zwom om ons heen, naar ons toe en zwom toen weer weg naar het andere groepje duikers. Magisch. 

Op de bodem van de zee moesten we meerdere oefeningen doen, maar toen we daarmee klaar waren mochten we lekker rondzwemmen. In 4 trainingsduiken heb ik haaien, clownsvissen, batfish, unicornfish, opblaasvissen, een schildpad en nog veel meer prachtige onderwaterdieren gezien. Wat een magische wereld! En vooral het gevoel onder water is één van de beste gevoelens die er is. Als je alles goed regelt met je vest en je lucht, dan zweef je letterlijk in het water. Je bent volledig gewichtloos en dat voelt zo heerlijk. Je hebt zo veel vrijheid, ook al ben je 18 meter onder water. Alsof je kunt vliegen in slow-motion, cruisend door een onderwaterlandschap bestaande uit hoge kleurrijke muren omgeven door nog kleurrijkere vissen.

Na 2 dagen in een zwembad, 4 oefenduiken in het Great Barrier Reef en 1 Fun Dive was ik officieel geslaagd en had ik mijn Padi Open Water binnen! Woehoeee! En dat hebben we in Cairns natuurlijk uitgebreid gevierd.

Toen we de volgende ochtend wakker werden, werd er op onze kamerdeur geklopt. Een jongen die ik de vorige avond had ontmoet, vertelde dat ze op roadtrip gingen en nog 2 plekken vrij hadden. En dat hoefde hij natuurlijk maar 1x te zeggen. Ongelooflijk hoeveel geluk wij hadden. De hele reis op de East Coast hadden we al alles gedaan wat we wilden doen, en vaak ook nog eens voor weinig geld. Alleen een echte roadtrip rondom Cairns was nog niet gelukt, en dat ging waarschijnlijk ook niet meer lukken dachten we. Nou wel dus! 

Dus op vrijdagochtend vertrokken we met zijn achten in een auto naar Magnetic Island. Magnetic Island is een beetje het Terschelling van Australie; een heel klein, maar heel mooi eilandje. Wij hadden het eerst overgeslagen, omdat we dachten dat het de zoveelste toeristische attractie was, maar wat waren we blij dat we het alsnog zagen, want wat is het een prachtig eiland!

Na 5 uur rijden, langs oerwouden, watervallen waar we hebben getouwslingerd, kangeroos en nog veel meer mooie dieren, kwamen we aan in Townsville, waarvandaan de ferry vertrok, en om 8 uur savonds waren we eindelijk op het eiland. Pikkedonker natuurlijk, maar toen we de volgende ochtend onze ogen openden, bleken we in het paradijs beland te zijn. We zaten in een hostel, dat letterlijk aan het strand lag, waardoor je de zee hoorde als je onder de regendouche (!) stond. Wij sliepen in een ontzettend schattig huisje, dat midden tussen de palmbomen stond. En vanaf het zwembad kon je zo het strand oplopen, waar we uren op rotsen hebben geklommen en genoten alsof we weer kinderen van 6 waren. 

We besloten 2 4WheelDrives te huren om het eiland te verkennen. En ook nu zat het geluk mij mee. Al die tijd in Australie wilde ik namelijk zo graag rijden, maar dat kwam er maar niet van omdat ik nog te jong was. Maar bij deze organisatie mocht het wel! Dus na Magnetic Island kon ik ook nog eens zeggen dat ik een 4WheelDrive in Australie had gereden!

Magnetic Island heeft alle plaatjes die ik, voordat ik vertrok, van Australie in mijn hoofd had; witte stranden, palmbomen, prachtige zon en ruige natuur. En dat was de East Coast ook zeker wel, maar het was iets minder paradijselijk dan ik mezelf had wijsgemaakt. 

Maar ook al had ik die plaatjes niet gemist, het was toch wel geweldig om ze nu alsnog te zien op Magnetic Island. We reden op een 4WheelDrive track die ons leidde langs de mooiste en rustigste baaitjes ooit, omgeven door prachtige rotspartijen, en dat alles in het meest lekker zonnetje. We genoten van de muziek en hingen uit de ramen. We konden zo in een videoclip. Iedereen genoot! 

Vervolgens reden we naar de Rock Wallibi's; hele kleine, schattige kangerootjes die je zelf kon voeren. En dus hebben we de rest van de middag volgemaakt met het knuffelen en voeren van wallibi's. Kon het nog beter? 

En ja, dat kon. Want op de terugweg naar het hostel, zagen we een wilde koala! En niet zo maar één, ze had ook nog eens een baby'tje! Het werd bijna een beetje eng; alles wat ik nog wilde doen, auto rijden, paradijselijke stranden zien en een wilde koala spotten, was gelukt! En dat allemaal in 2 dagen. 

Dus tot zonsondergang hebben we allemaal staan zwijmelen bij deze schattige koala, terwijl we miljoenen foto's maakten en niet meer konden stoppen met elkaar vertellen hoe schattig die was. Heerlijk toeristisch! 

En dus vertrokken we de volgende dag, na een ochtendje heerlijk zonnen, helemaal gelukkig terug naar Cairns. Maar het feestje was nog niet voorbij, we hadden de auto namelijk nog 1 dag en besloten naar Cape Tribulation te rijden. Dat is een plek die bekend staat om zijn echte regenwouden en de Daintree River, de grootste krokodillen rivier van de omgeving. Er was nog 1 dier dat ik in het wild wilde zien voordat ik naar huis kon gaan; een krokodil. En je denkt nu waarschijnlijk, nee toch, die kan ze niet ook nog gezien hebben, maar jawel! Nicolien heeft ook nog een krokodil gespot! 

Ik stond in de auto, met mijn hoofd uit het dakraam, van plan een krokodil te spotten. Ik keek naar links en wat zag ik daar? Een zwarte streep in het water, die toch echt leek te bewegen. 'Een krokodil! Guys ik zie een krokodil!' Maar niemand die me geloofde. Maar hij werd groter en bewoog echt, en op een gegeven moment zag ik echt zijn bek boven het water uitsteken. Maar nog steeds niemand die me geloofde. Tot de ferry eigenaar langsliep en zei; je hebt gewoon gelijk hoor, het is een krokodil. Yes, yes, yes! 

Dus nu kan ik zeggen dat ik alle wilde dieren heb gezien die ik wilde zien: een kangeroo, possum, wallibi, koala, kasuaris, haaien, schildpad, clownsvissen, mega leguanen, krokodil en nog veel meer. 

Het regenwoud was prachtig. Je reed echt met je auto door het woud heen en rook de geur van regenwoud. En liep je een stukje, dan kwam je uit op een echt (alweer paradijselijk) strand, precies zoals in de boekjes en op de ansichtkaarten, en misschien nog wel mooier. 

Kortom, de beste roadtrip die ik ooit heb gemaakt en waarin ik alles heb gezien wat ik nog wilde zien. Vervelend joh, zo'n reisje naar Australie XD. 

De rest van de week hebben we niet zoveel meer gedaan, maar vooral genoten. Genoten van mijn laatste weekje Australie, en dus ook mijn laatste weekje met Juliet. Want ja, zij was er ook nog steeds. Ik vertelde jullie over Juliet in mijn tweede blog, en hoe leuk het was om met haar samen te reizen. En dat is zo gebleven. Want uiteindelijk hebben we de hele East Coast, 10 weken lang, samen gedaan en het was geweldig! Mijn reis was geweldig, maar Juliet heeft hem perfect gemaakt. Ze zeggen altijd dat je tijdens reizen de leukste vrienden maakt, en dat is hiermee nogmaals volledig bewezen. We hebben zo ontzettend veel lol gehad, vonden precies dezelfde dingen leuk, wilden dezelfde dingen zien en konden allebei even enthousiast worden van die kleine of juist grote dingen. En ik kan het wel proberen, maar het valt niet uit te leggen wat voor een geweldig gevoel het geeft om zo'n geweldige reis met zo'n geweldige vriendin te maken. Dankjewel Juliet, dankjewel dat je er was en mijn reis zo fantastisch hebt gemaakt. 

Want Australie, wat was je geweldig. Wat een reis. En zoals de titel van mijn reisverhaal al zegt; het waren de beste 3 maanden van mijn leven. Ik heb alles gedaan wat ik wilde doen, alles gezien wat ik wilde zien en alles gevoeld wat ik wilde voelen. Ik heb gesurft, gedoken, gefeest en gechilled, en een geweldige vriendin ontmoet. En ik heb me vooral 3 maanden echt gelukkig en relaxt gevoeld. Alles even kunnen loslaten en alleen maar genieten, en dat kon ik echt wel even gebruiken. 

Zoals je waarschijnlijk wel kunt begrijpen was het hierdoor ook ontzettend moeilijk om weer naar huis te gaan. Ik ben nu bijna 2 weken thuis, maar ik mis alles nog heel erg. Ik mis het surfen, het duiken, het zonnen en het feesten. Ik mis het niks doen, het relaxen, het zelf bepalen wat je elke dag doet en het feit dat het enige waar je je zorgen over maakt het boeken van de volgende tour is. Ik mis zelfs het slapen met veel te veel mensen op 1 kamer, het koken met kapotte pannen en gaspitjes, het hostelleven. En natuurlijk mis ik Juliet. Als je 10 weken lang elke dag samen leeft, samen kookt en samen geniet, dan is het ontzettend moeilijk als dat er opeens, na 1 vlucht, niet meer is. Als je normaal elke dag samen op een kamer slaapt en elke dag de slappe lach hebt, dan is het heel lastig om weer alleen op een kamer te slapen, en alleen in je kamer achter een computer te zitten, kijkend naar de foto's die allemaal een eigen verhaal hebben.

Maar het is niet anders. Aan alle leuke dingen komt een eind. Of ik nou 3 maanden of 2 jaar in Australie was gebleven, het gaat altijd een keer voorbij, en dat is altijd lastig. Natuurlijk was ik daar liever nog veel langer gebleven, natuurlijk wil ik niet thuis zitten maar wil ik surfen in Yamba, natuurlijk wil ik geen Nederlandse regenbui, maar de hele dag bruin worden in het Cairnse zonnetje. Maar ook Nederland heeft zijn mooie dingen. En het mooie aan backpacken, is dat je dat veel meer inziet als je weer thuis bent. Nooit geweten dat je zo kan genieten van een maaltijd die uit meer dan 2 bestanddelen bestaat, nooit geweten dat Nederlandse, goedkope kaas een gegeven is waar iedereen jaloers op is, nooit geweten dat een een eigen douche zo hemels is. Maar dat neemt niet weg dat ik alles van Australie echt ontzettend mis. 

Maar er komt een nieuwe tijd voor mij aan. Ik ga nu studeren. Ik ga het huis uit, op kamers wonen en het studentenleven ontdekken. Een ontzettend spannend avontuur, maar na Australie heb ik daar alleen maar meer zin in. 

Hoe moeilijk het ook is om weer thuis te zijn in plaats van in Australie, het mooie is dat ik weet dat ik deze reis nooit meer zal vergeten. Iemand vertelde mij ooit dat je de leuke dingen veel beter onthoud. En Australie is voor 99% alleen maar leuk geweest, dus zal ik het allemaal heel erg goed onthouden. Hoe cliché dit waarschijnlijk ook klinkt, Australie zit echt in mijn hart. Het surfen, het ontspannen, het ontmoeten van leuke nieuwe mensen en nieuwe vrienden maken, het zit er allemaal. En ik zal het nooit meer vergeten. En ik zal zeker nooit meer vergeten hoe gelukkig ik me heb gevoeld. 

Ik heb het beste tussenjaar gehad wat ik me maar had kunnen wensen. Ik heb mezelf en het land waar mijn zusje vandaan komt, ontdekt in Haïti, één van de meest bijzondere reizen van mijn leven. Ik heb eindeloos reisjes gemaakt toen ik weer thuis was. Ik ben aangenomen bij de studie van mijn dromen. En ik heb een droomreis gemaakt. Ik heb geen minuut spijt gehad van mijn tussenjaar, en ik kan het iedereen aanraden. Een jaar om nooit meer te vergeten! 

Haïti, Australie, Marijke,Juliet en alles en iedereen daaromheen, dankjewel! Dankjewel voor deze fantastische reizen, en dit geweldige en bijzondere tussenjaar. You will be in my heart!

Nicolien